22 de set. de 2015

A CARREIRA POLA DESINFORMACIÓN

Almorzando con La Voz de Galicia atrajanteime e houben afojar ao ler esta frase sobre La Carrera de la Mujer que se celebrou onte na Coruña:

La organización entregó un cheque de 130.000 euros a la asociación de lucha contra el cáncer.

Despois de semanas rosmando oralmente e por escrito contra o evento, pensei que a hora era chejada de desculparme publicamente por repunante. Porque destas alturas somos bastantes as voces críticas coa Marea Rosa. E un dos argumentos que esgrimimos -ou berramos, chejado o caso-, deixando á parte o paternalismo, a segregación, os eslógans cursis e anacrónicos, a revista de cotilleos da bolsa da corredora, o espírito consumista que destila por todos os poros, etc, etc, etc e moitos etcéteras deses máis, disía eu que un dos piares da nosa disidensia é a opacidade da información que achega a organización sobre a porcentaxe real da recadación que se destina á loita contra o cancro de mama. Disque na edición anterior rondaba o 10%. Desta vez anunciaron a través do mesmo xornal (sponsor oficial do evento) que chegaría ao 20%. E tendo en conta que a carreira vén respaldada por grupos empresariais moi pero que moi fortes, que probablemente abaraten en moito os custos propios deste tipo de carreira (incluíndo o seguro, que teñen aí a DKV como patrocinador), pois digamos que ese 20% seguíanos parecendo insuficiente. Eses 2 euros por cada inscrición.
Inda onte lembraba un ultra no que participei no 2014. Menos de 50 corredores, uns poucos voluntarios e amigos recadaron arredor de 9.000 € para a Federación de Enfermidades Raras e Crónicas. O importe íntegro recadado fora doado directamente. Que querendo ser solidarios, corramos para organizacións sen ánimo de lucro.
Pero carallo! 130.000 euros... Si que afrouxaron o peto os patrocinadores, pensaba eu... Porque de 6000 dorsais sacan 60.000 euros, e o 20% son 12.000, e de aí a doar 130.000 inda vos hai un treitiño.
Aquí aljo non cadraba.
Non.
E collín e escribinlles este correo á orjanisasión (en castelán, que a carreira é a nivel nasional):
Buenos días
En la edición digital de un periódico local he leído esto sobre la Carrera de la Mujer de Coruña: " La organización entregó un cheque de 130.000 euros a la asociación de lucha contra el cáncer". Podrían informarme de si esa aportación proviene únicamente de lo recaudado en la edición de la carrera en Coruña?

A orjanisasión ofreceume como resposta  á miña prejunta este enlace:http://www.carreradelamujer.com/barcelona/articulo/donacion-aecc-barcelona

Que vale, que está a cousa moi interesante e todos podemos caer no autobombo, pero o que é contestar moito non contestaban á miña prejunta inisial. E como son pesada de natural, insistín e escribinlles outro correo, que non hai cousa que máis rabia me dea que me contesten estilo Rajoi. E dixen así:
Muchas gracias por vuestra respuesta tan rápida.
De todas maneras, quizás no me haya explicado bien en el correo anterior. La pregunta es :

El cheque de 130.000 euros que la organización de la Carrera de la Mujer entregó ayer a la Asociación de Lucha contra el Cáncer, procede únicamente de la recaudación de la Carrera de la Mujer de Coruña en la edición de 2015?

Tal como informais en el enlace que me proporcionais amablemente en vuestro correo, habiendo por medio gastos de megafonía, control de chips, etc, etc, y sabiendo que se trataba de 6000 dorsales a 10 euros, resulta difícil interpretar la noticia de la prensa local.

¿Puede tratarse de 130.000 € recaudados en todas las ediciones de la carrera de la mujer que se han celebrado este año en el país?


A resposta da orjanisasión, desta ves sen saúdos nin hostias, que aí creo que xa non lles deía estar caendo eu moi simpática, foi que non hai doazóns rexionais, que se doa á AECC Central, e que a cifra de 130.000 € era para todo o circuíto.
Acabáramos, La Voz de Galicia.
Consultemos logo o número de inscricións do circuito. Trátase dunha estimación feita na casa tomando como referencia o número de inscricións publicadas na páxina web do evento do ano 2015 e multiplicando por 10, o prezo de cada dorsal. Sobre esa cantidade sacamos o 20% que supostamente se dedica á causa solidaria:


INSCRICIÓNS
RECADACIÓN
DOAZÓN
VALENCIA
12000
120000
24000
MADRID
32000
320000
64000
GASTEIZ
6000
60000
12000
GIJÓN
7000
70000
14000
CORUÑA
6000
60000
12000
TOTAL
63000
630000
126000


Así cadran mellor as contas. Desambiguación e tal.
Fixádevos na foto do enlace anterior, do cheque xigante... e prejuntémonos se en cada sede da carreira sacan un cartelote así sumando as doazóns desa carreira e de todas as anteriores. E se en cada ocasión a prensa local que esponsoriza o evento deixa caer a cifra sen desagregar nin especificar nin farrapo de jaita. E a parroquia claro, rendida aos seus pés.


Quen disides que jaña hoxe? Foto de aquí

Así a todo, quedan como dios, diso non hai dúbida. Porque ademais o mesmo xornal achejou arredor de 1600 euros como doazón particular. Que ijual cundíanlles máis eses 1600 leuros custeándolles un curso acelerado de ética periodística aos seus xornalistos, un supoñer.
Porque outras das xoias que nos rejalaron estes días no mesmo medio foi:
Esa cita, envuelta en la polémica en los últimos días después de que fuera cuestionada por la concejala de Igualdade, la financian sus patrocinadores y el Ayuntamiento se limita a cerrar las calles y permitir que se haga.
Ao chejar a esta frase non puiden resistir a tentación. Volvín prejuntar. Na Secretaría de Coordinación de Seguridade Cidadá. Velaquí a resposta:
Dende Seguridade Cidadá mobilizáronse efectivos da Policía Local e de Protección Civil para colaborar na seguridade coa organización do evento.
Pero tamén participaron outros servizos do concello como Mobilidade Urbana e Deportes.

Que dijo eu que mobilizar a Policía Local, a Protección Civil, Mobilidade Urbana e Deportes ijual non é sinónimo exacto a "limitarse a cerrar las calles y permitir que se haga", non sei o que opinades. Aljo si que traballaron, anque cartiños non deron. Unha verjoña, que non contribúan economicamente. Pobriños, os empresarios organizadores, maltratados pola corporación municipal. Empresarios que intúo pouco reivindicativos fronte á privatización e aos recortes nos servizos sanitarios. Que ijual cunha xestión da sanidade distinta á que levamos uns anos sufrindo, escusaban achejar esmolas para certas causas. Anque dese xeito quedaban sen publicidade. Májoa deles.


Ajora ben, o meu titular preferido desta temporada, que pasará con gloria á posteridade, é o seguinte:

Ala concejalía de Igualdade del concello de A Coruña no le gusta elcolor rosa

La popular Carrera de la Mujer no obtuvo el visto bueno municipal hasta el lunes. A Igualdade no le gustaban determinados elementos estéticos vinculados a la cita, como el color de la camiseta, el regalo de cosméticos y de una revista femenina
E deberon quedar aliviados redactando o titular. Coruñesas, que saibades que na nova corporación municipal son todos uns caprichosos insolidarios que odian o rosa e que non deixan correr as mulleres. E que o "Hola" é unha revista feminina. É o que máis nos justa ler ás mulleres, o "Hola". Estamos?


Típico grupo de mulleres lendo o "Hola" despois de correr
Foto de carlos Montes, Biblioteca Dixital Hispánica (BN)

E fíxate que este manifesto da Marea Atlántica ao respecto non tivo eco mediático ninjún. O que son as cousas:

A aposta polo deporte feminino

A Marea do Deporte pon especial atención e sensibilidade no mundo do deporte feminino, tantas veces marxinado das políticas públicas e sempre invisibilizado socialmente. É fundamental incorporar as mulleres aos circuitos deportivos da cidade e garantir para elas o goce dos recursos publicos, como un xeito de empoderamento e de exercicio real e práctico da igualdade. E como unha riqueza para a cidade toda.
Desde o noso punto de vista, a sexualización do deporte feminino, a súa limitación a unha serie de valores que en nada teñen relación co deporte (mais co consumo, a moda ou a estética), non axudan en nada a rachar coa discriminación que segue presente no mundo do deporte.
Non sei vós, eu antes antes atlántica ca rosa. E que durma quen poida.


12 de set. de 2015

QUÍTAME DE AÍ ESA ETIQUETA

Tan jrande e profunda repunansia sentín hoxe que tiven que subir correndo ao Monte de San Pedro e perder a conta das voltas que dei por aqueles camiños ata perder os foljos, e inda así non me dá pasado a náusea. Isto non hai endorfinas que o amainen.

Tamén foi fatalidá ver aquela publicasión no feisbuk. E sejir curioseando na fonte de onde fora extraída. Prensa deportiva da máxima difusión. Disque a publicasión periódica que está no cuarto lujar en canto a número de lectores diarios en Españistán, incluíndo a prensa xeneralista (datos non actualizados).

Pois ben, na edisión dixital dese xoio de xornal, deixando á parte os titulares jordos dedicados case exclusivamente ás fazañas masculinas nese jran feirón chamado fúmbol, tamén hai unha etiqueta pequeniña, moi pequeniña, que se chama “mujeres”. Que ben -pensei toda confiada-, sejuro que aquí encontro material para unha nova entrada sobre a xa moi polémica Carrera de la Mujer.

Deille á etiqueta. “mujeres”

Por que o fixen?

Queredes saber o que saíu na pantalla? Tampouco vos quero amarjar o día, corredoras e demais xente de ben. Se tal tende as zapas postas para saír correndo como me pasou a min. Avisadas tades, lojo non vos queixar.




Eí vai. Os titulares e textos extraídos desa jrandísima mostra de xornalismo hipercastrón van en cor caca:


La impresionante ciclista que conquista con su belleza


Impresionante é. Juapa tamén, e moito; en realidade é modelo. Ciclista, o que se di ciclista, non se sabe. Quer disir, a auja do bidón, por que non a bebe? O de botala polo canalillo co maillot aberto, hidrata? E lavar a bici en tanga, aprendeuno naljún centro de alto rendemento? Por que non se lle ve andar na bici? Leva ruedíns?

Mulleres ciclistas deste país, vós, as que deixades a pel adestrando, as que enfrontades a imposibilidade de competir por mor da falta de apoio e de sensibilización, tou falando con vós: sabede que non sendo modelos, e chejando como chejades todas suadas, lixadas, tan tapadas, e inda por riba bebendo a auja do bidón (a quen se lle ocorre)... mulleres ciclistas, non vos queixar se ninjén fala de vós na prensa, habendo impresionantes ciclistas que conquistan por su belleza. Pasade pra a perruquería, feas.

F., la patinadora más atractiva de Sao Paulo


Jran lecsión de cómo subliñar os datos relevantes nun titular. Lojo en letra máis pequena tamén aljo comentan de sete medalas de ouro e outras miudezas. A quen lle interesan?

Así da las noticias A. F, la reportera más sexy de la web

C. and C. es un canal que cuelga vídeos de noticias deportivas contadas por A. F. mientras va mostrando su cuerpazo semidesnudo.

Que dijo eu que ijual é unha técnica para projresaren axeitadamente en aproveitamento de mensaxes audiovisuais o colectivo lector desta publicación que sufra trastorno por déficit de atensión con hiperactividade ou sen ela. Xa lojo pasan aos cadernos Rubio e finalmente á comprensión lectora.

C. R.: la mezcla sublime de belleza y ajedréz

La polaca de 21 años es una prodigia del ajedréz, pero se cansó de ganar torneos y ahora posa para Playboy.

Toma prodigia!!! Ijual se a prodigia xojase ao ajedrez sen til, non cansaba.. Ou ijual, se a  xente da editorial ou da redacción deste xornal soubese escribir “ajedrez” e non “ajedréz”, dijo eu que ijual nos rejalaban outro tipo de noticias. Deixaime soñar que hai outros mundos.

La bella golfista que causa furor en las redes

La joven de 22 años deslumbra con su cuerpo en las Instagram y ya tiene miles de seguidores.

Insisto, non hai nada como unha cobertura seria da actualidade deportiva.


¿Es la explosiva W. N. la esposa más sexy del fútbol?

La esposa del delantero del Milán no deja indiferente a nadie. Revoluciona las redes sociales con las imágenes más sexys.

Antes de ler isto, a miña mente era un páramo. Menos mal que inda nos queda xornalismo do bo,  dese que nos fai meditar, que nos abre novas perspectivas na busca do sentido da vida, do universo e do deporte.


La nueva y sexy sensación del running en 'slow motion'

L. P. es una modelo americana que subió un vídeo a las redes sociales en el que sale haciendo running a cámara superlenta.

Esta ha de ser unha actividade de reforzo dos TDAH de antes xusto antes de pasar aos cadernos Rubio.

¡Olé por la mujer española!

[...] Ser referente en un deporte es algo extraordinario, y ahora a nuestras niñas no les faltan prácticamente en cualquier deporte. Al tiempo, estas mujeres que se han hecho campeonas siguen siendo, ante todo, mujeres. No hay más que ver las espléndidas fotos, realizadas por Félix Valiente. Fotografías plenas de encanto, seducción y coquetería, que muestran a nuestras medallistas en su versión más femenina. Posan como auténticas modelos y gusto da verlas. ¡Olé por la mujer española! Deportista, campeona y guapa.

Para ler o anterior préjase mantilla e peineta. A miña máis rendida admiración ante unha redacción que en pleno ano 2015 nos retrotrae a queles jloriosos NODOS dos anos corenta sobre exhibicións ximnásticas da Sección Feminina da Falange. Olé!




Sabedes unha cousa?

Chejadas a este punto, non me queda outra que darlles a rasón ás  rapasas destoutro titular:

Partido de fútbol femenino terminó en batalla campal

Las jugadoras de E. no soportaron la derrota ante Cotopaxi y las emprendieron contra el árbitro, sus rivales, la hinchada y sus dirigentes

Contra os xornalistos deste medio, contra o seu millón e medio de lectores diarios e contra o mundo emprendíaas eu hoxe se me deixasen. Pa que deixen de etiquetar como "mulleres" eses enlaces que mellor irían ajrupados baixo o conceto [sic] "doentes", "castróns", "babosos", ou similar.

Como vos disía, tiven que saír correndo, e xa que nin as endorfinas nin escribir neste lameiro abonda para arranxar esta desfeita monu-mental, haberá que tomarlle unha caña, ou dúas se son pequenas. Vós tamén tedes permiso para beber e esquecer, hoxe non vos mando durmir como adoito.

Saúde, coidade as lecturas e sobre todo, que non vos etiqueten, mulleres

Foto de Gerda Taro