CANTAR DEL MÍO FREE

Injrata, diredes

Haino que ser, e moito, para non escribirvos a crónica que me pedistes do San Silvestre Aranga free trail 2015.

O mellor encontro montuno solidario lúdico festivo. Pero non vola escribo.

Injrata, chamaime injrata

Rejalástesme unha camiseta preciosa. Rosaliana. De nikis Galicia. Inda non sei moi ben por que. Aljo sentín disir duns carteis nun faro, dun blog subversivo e tal, pero moito non me cosquei porque andaba averzada. Amais que por chamar, ese día chamáronme tamén espermatozoide, así que non sei cal foi en concreto o mérito para tal jalardón. O caso é que ma rejalastes. Pero con todo, eu a crónica non vola escribo.

Tamén hai que ser moi injrata do noso señor, diredes.

Pero non vos confundir. Se non a escribo é porque a crónica xa ma deron escrita.En forma de epopea breve. Minipoema épico de máis ca dubidosa calidade, obra dun cabaleiro cruzado que se me apareceu polos camiños de Aranga: Ruínz Mesquín de Miserabilia. O tal Ruínz , ademais de rebentarme o blog, calca frases do Poema de Mío Cid, con hemistiquios e todo. Hemistiquio quer disir que se topades cun oco na liña, non hai que faser unha baixada técnica por el, hai que pejar un chimpo e sejir lendo de corrrido, tamos?. Disiamos que imita o mío Cid pero así deturpado malamente e nun estraño romance que mestura protocastelán con galego do bloque osidental, que dijo eu que ijual o tal Ruinz anda na reconquista na meseta pero é venidero por casar aquí nunha aldea, ou veranea en Sanjenjo ou aljo, cando non está batallando. Despois desta crítica textual sesuda non vos aburro máis e reproduzo os manuscritos de Ruinz. As fotos que van polo medio son de Trini, Cándido, Blas e Luis, que o saibades.

CANTAR DEL MÍO FREE

Blas o da saia comprida, Jabalí de velida barba e Carlinhos que brandir ha vassoira brava

Jabata coidando moitas viandas

Nunca desfalesçer hemos

O idiota do Ruinz esqueceuse do Cabañés aí nos versos de atrás

 E de Sergio..

 ...de Damián..

...e de Susiño
E de moitirmas/os máis

trepand'outos muros

Praderías giadas

huestes esforçadas

sendas, florestas e ríos

Coméçanse de alegrar en catando moitas viandas??????

Albriçias, leal Mónica López, ca echadas somos de terra!

Que fai a xente inda esperta por aquí? Pra a cama inmediatamente soñar cos anxiños de Aranga.